Mezarda Rahat Yok

İşte bu kuşkulu ölüler yakınlarına mezar
başında büyük zahmetler verirdi. Yalnızca mezarlarında savunmasız
olduklarından, topuk ve dizlerindeki damarlar kesilir, üzerlerine taşlar
atılır ya da doğrudan doğruya tabuta çivilenirlerdi. Romenler, birkaç
on yıl öncesine kadar ölülerinin arkalarına bir diş sarmısak iliştirir
ve ayaklarını iple bağlayarak gömerlerdi. Dalmaçya’da ise bazı kontrol
grupları, birkaç yılda bir mezarlığa giderek şüpheli ölülerin gerçekten
çürüyüp çürümediklerine bakarlardı. Eğer eti hala diri görünüyorsa
kalbine bir kazık çakılır ve diğer dünyada huzur bulması istenirdi.